Okręgowa Rada Adwokacka w Lublinie w dniu 4 lipca 2022 roku podjęła uchwałę w sprawie wniosku grupy posłów inicjującego postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym w sprawie o sygn. akt K 6/22, które de facto podważyć ma zasadność funkcjonowania samodzielnego i niezależnego samorządu adwokackiego.

Uchwała Okręgowej Rady Adwokackiej w Lublinie została podjęta jako analogiczna do uchwały nr 10 Zgromadzenia Izby Adwokackiej w Lublinie, która podkreśliła niezależność samorządu adwokackiego, która leży w interesie publicznym, jako niezbędny element systemu ochrony praw i wolności obywatelskich.

Uchwały o podobnej treści zostały podjęte przez 24 Okręgowe Rady Adwokackie w Polsce oraz Naczelną Radę Adwokacką.

Zachęcamy do zapoznania się z uchwałą Okręgowej Rady Adwokackiej w Lublinie umieszczonej poniżej:

W związku z postępowaniem przed Trybunałem Konstytucyjnym, w sprawie o sygn. akt K 6/22, o stwierdzenie niezgodności przepisu art. 38 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze z art. 17 ust. 1, art. 20 w zw. z art. 22 oraz z art. 65 ust. 1 w zw. z art. 58 ust. 1 i w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji, zainicjowanym przez grupę posłów, których przedstawicielem jest poseł Solidarnej Polski, a w którym to postępowaniu wnioskodawcy podnoszą, że przyjęte przez ustawodawcę rozwiązania przekraczają wyznaczony mu przez ustrojodawcę zakres swobody legislacyjnej co do możliwości ukształtowania ustroju samorządu zawodowego i wymóg ustawowego jego uregulowania (art. 17 ust. 1 Konstytucji), jak również w sposób niezgodny z ustawą zasadniczą (art. 20 w zw. z art. 22 oraz z art. 65 ust 1 w zw. z art. 58 ust. 1 i w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji), ograniczają prawo wykonywania zawodu, wolność działalności gospodarczej i wolność zrzeszania się – Okręgowa Rada Adwokacka w Lublinie przypomina, że Adwokatura powołana jest do udzielania pomocy prawnej, współdziałania w ochronie praw i wolności obywatelskich oraz w kształtowaniu i stosowaniu prawa.

Zgromadzenie Izby Adwokackiej w Lublinie uchwałą z dnia 28 maja 2022 r. podkreśliło, że niezależność samorządu adwokackiego leży w interesie publicznym, jako niezbędny element systemu ochrony praw i wolności obywatelskich. Zgromadzenie Izby Adwokackiej w Lublinie zauważyło, że obowiązkowa przynależność do samorządu zawodowego oraz do izb adwokackich, od jej wprowadzenia w 1919 roku dekretem Marszałka Józefa Piłsudskiego, stanowi gwarancję etycznego i kompetentnego wykonywania zawodu adwokata, a wniosek grupy posłów do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie K 6/22 podważa te wartości.

Okręgowa Rada Adwokacka w Lublinie wyraża przekonanie, że obowiązujący kształt ustrojowy Adwokatury, w tym niezależność samorządu adwokackiego, gwarantuje wykonywanie zawodu adwokata w sposób wolny i niezależny. Tak funkcjonujący model zawodu adwokata zabezpiecza możliwość reprezentowania interesów Obywateli w sposób odważny i honorowy, dając jednocześnie gwarancję niezależności, w tym od jakiegokolwiek nacisku ze strony którejkolwiek z władz.

Autonomia samorządów adwokatów i radców prawnych oraz niezależność przedstawicieli tych profesji służy realizacji prawa do sądu i prawa do obrony, a także skutecznej realizacji innych wolności oraz praw człowieka i obywatela.

W należycie funkcjonującym systemie wymiaru sprawiedliwości każdy powinien mieć możliwość skorzystania z niezależnej pomocy prawnej. Jej zapewnianie i gwarantowanie przez ów system jest jednym z mierników praworządności. Ustrój samorządów zawodowych nie może być modyfikowany w sposób, który może naruszać konstytucyjne wolności i prawa oraz zasady ustrojowe państwa.

Tylko niezależna, samorządna i wolna Adwokatura może w interesie obywateli oraz w interesie publicznym spełniać swoją ustrojową i ustawową rolę opisaną w art. 17 Konstytucji RP oraz w art. 1 ust. 1 ustawy – Prawo o adwokaturze.